Biofeedback
określany jest jako biologiczne sprzężenie zwrotne. Jest to metoda terapeutyczno-treningowa, która wykorzystuje możliwość dostarczania osobie informacji zwrotnej o procesach fizjologicznych zachodzących na bieżąco w jej organizmie (P. Borkowski, 2015). Podstawowym założeniem metody jest aktywne zaangażowanie człowieka w kontrolowanie własnych procesów fizjologicznych, aby doprowadzić do zwiększenia wydajności umysłowej i fizycznej człowieka (M. Thompson, L. Thompson, 2012). Można więc stwierdzić, że biofeedback jest metodą autoterapii pacjenta prowadzoną na podstawie obserwacji reakcji własnego organizmu. Reakcje organizmu są odzwierciedlane przez różne sygnały biomedyczne, które stanowią główną informację zwrotną wykorzystywaną przez pacjenta w procesie obserwacji własnych reakcji. Warunkiem jest nauczenie się, jak rozpoznawać sygnały, które wysyła nasz organizm i jak na nie reagować. Człowiek, który wie jak komunikować się z własnym mózgiem, może o wiele łatwiej i szybciej osiągnąć stan koncentracji, relaksu lub zapanowania nad stresem (A. Gacek , 2015).
EEG-biofeedback (inaczej neurofeedback)
opiera się na założeniu, że aktywność elektryczna mózgu (elektroencefalogram lub EEG) odzwierciedla stan psychiczny oraz że aktywność tę można trenować. Zaawansowane technologie umożliwiły przekształcenie wzorców EEG w obrazy na ekranie komputera. Poprzez uczenie się wpływu na te obrazy, człowiek kształtuje zdolność samoregulacji EEG, czyli umiejętność samodzielnego regulowania stanów psychicznych odpowiedzialnych za zapis EEG (M. Thompson, L. Thompson, 2012).
EEG-Biofeedback wykazuje dużą skuteczność w:
– leczeniu ADHD (skuteczność na poziomie 86%)
– poprawie koncentracji i pamięci (u dzieci i dorosłych)
– bólach głowy o charakterze migrenowym i napięciowym
– nadmiernym napięciu emocjonalnym (doskonałe narzędzie do nauki relaksacji i odprężania)
– leczeniu zaburzeń depresyjnych (EEG-biofeedback jest dobrą metodą na zwiększenie napędu i stabilizację nastroju) (A. Gacek, 2015).
